W czerwcu 2015 roku minęły dwa lata, jak prowadzę ze wspólniczką spółkę. Nie zamknęłyśmy do tej pory firmy, czyli nie znalazłyśmy się w 80% upadających w pierwszej kolejności. Dlaczego? Bo popełniłyśmy bardzo dużo błędów, bardzo szybko. Dzięki nim nauczyłam się więcej niż przez 10 lat swojej kariery zawodowej.
Koszty – dziecko diabła. Powód nieszczęść i kataklizmów budżetowych. Takie ładne, miłe, kolorowe i błyszczące, niewinne, pachnące i smaczne. Nikt by się nie spodziewał, że takie niepozorne coś potrafi załatwić twardzieli, największe sknery i niewinne niewiasty. Witajcie w świecie kosztów, świecie pokus!
Ogólnie żyjemy w powszechnym dobrobycie. Życie od czasu do czasu stawia nam wyzwania, ale zasadniczo nie podzielamy losu naszych przodków. Jest nam ciepło, mamy co jeść, co na siebie włożyć,… Zaprzątają nam głowy problemy, które problemami w zasadzie nie są. Jak często dziękujesz za to co masz? Jak często doceniasz to kim jesteś i co osiągnęłaś w swoim życiu?
Chcę Ci teraz wytłumaczyć coś bardzo ważnego: na czym polegają AKTYWA i PASYWA. Jestem pewna, że słyszałaś już te słowa w swoim życiu. Nie będę przytaczała książkowych definicji. Dla mnie ważne jest, abyś zapamiętała, czym są i czym się od siebie różnią. Zrozumienie tych pojęć pomoże Ci uniknąć wielu kłopotów.
W ramach bilansu konieczne jest zbadanie Twojej obecnej kondycji finansowej z dwóch punktów widzenia. Pierwszy to kalkulacja, ile wart jest dzisiaj Twój majątek. Drugi to przeliczenie, jak długo jesteś w stanie przeżyć za to, co już masz bez konieczności pracy zarobkowej.
Właśnie taką herbatką z prądem jest dla mnie książka Donalda Trumpa i Billa Zankera „Myśl śmiało i pokaż na co Cię stać”. To pożywka dla umysłu, który szuka energii, motywacji, siły do robienia rzeczy dużych. Książka wydobywająca odwagę, zmusza do myślenia ponad dotychczasowe miary. Polecam!
Moje drogie zaczynamy cykl 10 kroków edukacji finansowej. Pokażę Wam, jak podejść do tematu swoich finansów. Jak ogarnąć chaos, jak zarządzić tematem i w końcu jak pomnażać kapitał. Jak będzie? Same zobaczycie.
Pamiętam bardzo dobrze co czułam, gdy przestałam pracować na etacie. Pierwszy przejazd przez miasto w środku dnia i… „Tyle się zmieniło! Jest to, tamtego już nie ma. Niewiarygodne!” Drugie znamienne uczucie, a raczej lęk „Czy ja mogę tutaj być o tej porze?”
